Verjaardag

79 jaar geleden schonk mijn oma het leven aan haar derde kind, een jongetje. Het kindje groeide op met zijn zusjes op de boerderij van mijn grootouders in de buurt van Barcelona. Het was een vrolijke jeugd totdat mijn opa met paard en wagen verongelukte. Niet lang daarna brak de burgeroorlog uit. De strijd was hevig en ook het dorp van mijn vader werd gebombardeerd. Mijn oma raakte alles kwijt. De kinderen werden bij familie ondergebracht omdat ze moest gaan werken. Ze maakte schoon, hielp bij de oogst van druiven en andere gewassen. Er werd hard gewerkt in deze moeilijke tijd van honger en armoede. Mijn vader was bij een oom en tante op hun boerderij ondergebracht. Daar moest hij allerlei karweitjes opknappen en als hij het niet goed deed werd hij geslagen. Mijn papa was toen een jaar of 9. Na de oorlog woonden mijn oma, tantes en vader weer bij elkaar in een klein huisje aan de hoofdstraat. Ze hadden het niet breed en allemaal moesten ze hun steentje bijdragen aan het huishouden. Mijn vader werkte als knechtje op verschillende boerderijen in de omgeving. Daar heeft hij veel geleerd over de verzorging van dieren en planten.
Hij groeide op tot een sterke man. Eigenzinnig, nieuwsgierig, attent en bedachtzaam. Hij had een rotsvast vertrouwen in God, die de wereld zo mooi had gemaakt. En dus besloot hij om de wereld wat beter te leren kennen en trok naar andere streken. Niet in de laatste plaats omdat daar ook beter betaald werd, want armoede was er nog steeds.
Deze positieve houding en het vertrouwen in de goedheid van de mens kenmerkten mijn vader. Zijn belangstelling voor nieuwe culturen en andere mensen maakte dat hij een wereldburger 'avant la lettre' genoemd kan worden. Hij had een bonte verzameling van vrienden die van her en der kwamen. Hij benadrukte altijd respect te hebben voor anderen zonder je eigen waarde te verliezen. 'Elke cultuur heeft zijn eigen schoonheid', zei hij vaak. 'Maar wees trouw aan jezelf en waar je vandaan komt. Pas als je je eigen wortels goed kent ben je instaat om andere te begrijpen.' Ook zei hij vaak: 'Leer maar Spaans geen Catalaans want Spaans spreken ze over de hele wereld, Catalaans alleen in Catalunya.' Hij wilde voor mijn zus en mij dat we het beter zouden krijgen dan hij. Hij wilde dat we de wereld zouden zien en zouden kunnen leven en werken waar we maar wilden.

Vandaag is een vrolijke dag. Want vandaag vieren we de verjaardag van mijn papa. Dit jaar zou hij 79 zijn geworden, wat een prachtige leeftijd, nietwaar mama?