17 oktober 2006

Druk

Iedereen die ik ken heeft het druk. Druk met werk, verhuizen, familie en wat al niet meer.
Iedereen loopt te rennen. Zelf heb ik een weekje rust moeten nemen omdat ik ziek was en toen viel het mij op hoe hard iedereen loopt om alles in die 24 uur te doen wat hij moet doen. Meestal komt die drukte met vlagen, zo heb je niets te doen en zo zit je tot over je oren in de werkzaamheden.

Ik loop nog niet op volle sterkte mee, sta te kijken vanaf de zijlijn en daar voel ik me schuldig over. Zeker als ik zie hoe hard Huib werkt om ons gezinnetje draaiend te houden. Dan wil ik wel helpen, maar kan ik dat eigenlijk niet.
Daarom zorg ik maar dat er elke dag schone kleren klaarliggen, er lekker eten in huis is, er goed gekookt wordt en hij een fijn lunchpakketje meekrijgt zodat de dag in iedergeval ontdaan is van alle ongemakken die bij het ontbreken hiervan de aandacht afleiden van datgene waarop hij zich moet concentreren. Verder hoop ik maar dat hij dit hoge tempo volhoudt.

Labels:

3 Comments:

Blogger Sien said...

Schuldgevoel voor wat ??? Wat er thuis gebeurd is ook belangrijk, de dagelijkse dingen, als je die laat liggen wordt het niet voor je gedaan. Ik denk dat het een probleem is vandaag de dag dat alle "normale" dingen zo "normaal" zijn, maar die zijn juist HEEL belangrijk. Als je man en dochter ineens geen schone kleren hadden of geen eten 's avonds of een lege ijskast en geen gestofzuigd huis, geen opgemaakte bedden, geen assistentie bij huiswerk, geen lunchpakketje, geen lieve woorden als ze thuis komen, moeder zijn en steun geven bij het harde werken van je man en het kroelen van je dochter is werelds, je mag geen schuldgevoel hebben omdat je denkt dat JIJ het niet druk hebt. Jij hebt het ook druk maar dat zijn dingen die je gewoon doet, je bent georganiseerd dus dan lijkt het alsof je het niet druk hebt. Ik heb vaker gezegd dat er een salaris/uitkering zou moeten zijn voor vrouwen die thuis blijven. Er zouden dan minder vrouwen werken, misschien minder werkeloosheid. Te veel vrouwen werken voor niets, het salaris betaald niet eens de kinderopvang ed. na school, tenminste, dat is hier in Frankrijk echt het geval.
Ik begrijp dat je studeerd, dat is ook een klus en heel knap van je ! Geen schuldgevoel wonderwoman, je bent een lieverd !

19:05  
Anonymous Anoniem said...

De Nederlandse samenleving is jachtig en dat merk je pas als je er zelf even niet aan kunt deelnemen.

Mensen vragen steeds meer en willen daar steeds minder voor teruggeven of betalen.

Op een dag gaan wij aan ons eigen haastige en jachtige gedrag ten onder denk ik.

Sien heeft gelijk! Huisvrouwen zijn zeker nodig! En ik als ex-collega weet als geen ander hoe lastig jij soms dingen kunt (maar wel moet!) combineren.
En schuldgevoel is nergens voor nodig hoor!!!!

09:51  
Anonymous Anoniem said...

Wat een lieve en zeer ware woorden van Sien en Jetse.

Ja mijn zusje zit zo in elkaar. Ik heb het gelukkig afgeleerd om me schuldig te voelen en de muren komen niet meer op me af als ik een weekje thuis ben omdat ik ziek ben, eerst uitzieken en uitrusten en daarna genieten van de rust en het niets hoeven doen.
En zeg nou niet: maar jij hebt geen kinderen om voor te zorgen want ook al heb ik geen kinderen, ik heb hier ook 2 mensen rondlopen die verzorgd moeten/willen worden en aandacht en tijd vragen.
Zusje leer luisteren naar je lichaam, als je moe bent of niet lekker, niet doorgaan, maar uitrusten. Ik zeg altijd maar, niets moet alles mag. Laatst was ik zondags niet lekker en dan baal ik ook wel maar dan wordt dat weekend de huishouding maar half gedaan, jammer dan. Ik ga het niet forceren.

Beterschap in ieder geval en een dikke knuffel voor jullie alledrie.

10:33  

Een reactie posten

<< Home