Oude Vrienden
Mijn zus woont nu al weer 2 jaar bij mama. Samen met Dilip, haar vriend, heeft ze daar een nieuw leven opgebouwd. Ik ben heel trots op haar dat ze dat gedaan heeft. En blij, dat mama niet meer zo alleen is.
Dilip is geweldig. Die man kan alles. Hij heeft groene vingers met gouden randjes! In de droogte van de Mediterranee heeft hij twee prachtige tuinen opgebouwd. Een van die tuinen ligt op een stuk grond van Salvador.
Salvador is een verhaal apart. Tot voor kort kenden we elkaar niet. Dilip was met hem in contact gekomen toen hij op zoek was naar nog een stukje grond voor de tweede tuin. Salvador en Dilip konden het meteen goed met elkaar vinden. Hij vroeg hem wat een Surinaams-Hindustaanse man in La Garriga deed. Dilip antwoordde dat zijn schoonvader hier vandaan kwam en dat hij met zijn vrouw hiernaar toe was gekomen. Wie is dat dan? vroeg Salvador. En Dilip vertelde.
Salvador was sprakeloos. De man waarover hij het had was een oude vriend van hem. In hun jeugd hadden ze veel tijd met elkaar doorgebracht. Ook mijn oma kende hij goed. Ze gingen samen groente oogsten of druiven plukken. Mijn vader heeft hij voor het laatst gezien toen die 17 was en afscheid kwam nemen omdat hij weg ging uit het dorp om te werken op een grote boerderij. De tranen sprongen hem in de ogen toen hij hoorde dat mijn vader zijn laatste jaren in La Garriga had doorgebracht zonder dat hij het wist.
En nu is deze oude vriend van mijn vader een vriend van Dilip, Angela, mama en mijzelf. Fijn is dat, als je na zo'n lange tijd nog een cadeautje van je papa krijgt.
En daarom een mooie foto van Salvador, Sofia en mama in de huerto.
Dilip is geweldig. Die man kan alles. Hij heeft groene vingers met gouden randjes! In de droogte van de Mediterranee heeft hij twee prachtige tuinen opgebouwd. Een van die tuinen ligt op een stuk grond van Salvador.
Salvador is een verhaal apart. Tot voor kort kenden we elkaar niet. Dilip was met hem in contact gekomen toen hij op zoek was naar nog een stukje grond voor de tweede tuin. Salvador en Dilip konden het meteen goed met elkaar vinden. Hij vroeg hem wat een Surinaams-Hindustaanse man in La Garriga deed. Dilip antwoordde dat zijn schoonvader hier vandaan kwam en dat hij met zijn vrouw hiernaar toe was gekomen. Wie is dat dan? vroeg Salvador. En Dilip vertelde.
Salvador was sprakeloos. De man waarover hij het had was een oude vriend van hem. In hun jeugd hadden ze veel tijd met elkaar doorgebracht. Ook mijn oma kende hij goed. Ze gingen samen groente oogsten of druiven plukken. Mijn vader heeft hij voor het laatst gezien toen die 17 was en afscheid kwam nemen omdat hij weg ging uit het dorp om te werken op een grote boerderij. De tranen sprongen hem in de ogen toen hij hoorde dat mijn vader zijn laatste jaren in La Garriga had doorgebracht zonder dat hij het wist.
En nu is deze oude vriend van mijn vader een vriend van Dilip, Angela, mama en mijzelf. Fijn is dat, als je na zo'n lange tijd nog een cadeautje van je papa krijgt.
En daarom een mooie foto van Salvador, Sofia en mama in de huerto.
Labels: jeugdherinnering, vrienden
posted by MacBuccaneer at 15:49
9 Comments:
Dit is een heel mooi geschreven stukje. Ontroerend hoor. En wat een enorm toeval. Nou ja, je wist al wat ik ervan vond - we lopen elkaar tenslotte vaak genoeg tegen het lijf.
hahaha, die Huib.
Ja heel ontroerend, dat wilde ik ook zeggen, was hij me weer voor. Wat geweldig, ook voor je moeder om zo iemand te ontmoeten. Hij zal wel leuke verhalen hebben over je vaders jeugd niet ?
Jaha die Salvador is zeker een verhaal apart, volgend weekend gaan we amandelen plukken....
mmm, lekker, geroosterd met zout, voor de borrel, of amandelspijs en dan een peren taart samen met die verse spijs, mjammie. Maar wel een boel werk, doen we bij mijn moeder ook.
Of pastel de Santiago.... zal het recept binnenkort hier neer pennen.
PS: Sien begrijp je een beetje Spaans? dan kopieer/plak ik snel een recept van internet.
http://www.acocinar.com/santiago.htm
heb dit ontroerende verhaal al eerder van je gehoord, zij het in verkorte versie. Wat leuk om de foto erbij te zien!
Jammer dat het deze zomer niet gelukt is om je moeder/zusje te treffen - volgend jaar herkansing!
Prachtig! De tranen staan in mijn ogen.
Een reactie posten
<< Home