WWW

Zaterdag is het eindelijk zover. Om vijf uur 's middags zend de AVRO op Nederland 2 (sorry expats!) de zesdelige serie over het Molenerfgoed van Nederland uit.
Een programma naar een idee van mijn lief dat bijna 2 jaar geleden is ontstaan en waaraan hij met hart en ziel heeft gewerkt is dan eindelijk te zien voor het grote publiek. En iedereen moet kijken! Want het is geweldig. Ik heb aflevering 1 inmiddels een keer of 8 gezien en ik vind het prachtig. Ik kan niet wachten tot de volgende aflevering!!!



Natuurlijk heeft hij het niet in zijn eentje gedaan maar samen met zijn goede vriend John. Samen hebben ze deze productie van de grond getrokken en ik ben zo trots op ze. Het resultaat is indrukwekkend: goed verhaal, prachtige beelden, interessante deskundigen, ontroerende portretten en een pleidooi voor het behoud van niet alleen de molens maar ook de daarbij behorende ambachten. En een antwoord op de vraag waarom de molen nou zo typisch Hollands is.
Ik zou het wel van de daken willen schreeuwen: Kom dat zien, kom dat zien!

voor meer informatie zie ook: Werken met Wind en Water

Jarig!

Er is er een jarig vandaag, hoera, hoera, dat kun je wel zien dat is Huib!



Ruim 12 jaar is deze lieve man mijn vriendje en hij is de beste vader die een dochtertje zich maar kan wensen; lief en leed delen we met elkaar. Hij is slim, grappig, zorgzaam en lief. En hij werkt zo hard! Maar op deze foto, genomen in de Fens in Engeland afgelopen voorjaar, ziet hij er content uit. Dat komt omdat hij net een "Jacked Potato" heeft verorberd en zit te genieten van een Forster, of zo.
Vandaag is het feest en ga ik hem lekker verwennen, want mijn lief viert vandaag zijn 45ste zomer!

Cars

De eerste avond in La Garriga werd op het plein voor de kerk een film vertoond. Een groot scherm was opgehangen aan de voorgevel van het Ajuntament en houten klapstoeltjes waren in rijen opgesteld. Om tien uur begon de film en natuurlijk konden we dat niet missen. Ouders zaten op de terrasjes eromheen te eten en te drinken terwijl de kinderen met popcorn zaten te kijken naar Cars. In de warme zomeravond konden we genieten van een disneyfilm in het Catalaans, maar dat kon de pret niet drukken!



De sfeer, de drukte en het geroezemoes deed me denken aan een oude Italiaanse zwart/wit film die vertelt over een rondtrekkende bioscoop in het vooroorlogse. Ik heb hem jaren geleden gezien, weet niet meer hoe die heet en door wie die gemaakt is, maar die avond met mama en Sofia op een klapstoeltje in de buitenlucht voor een groot scherm deed me denken aan vervlogen tijden uit de mediterranee. Eventjes was het of we zelf in die film zaten.