Bijdehand

"If we knew what we were doing, it would not be called research, would it?"
Albert Einstein

Ik las deze zojuist en vond hem nogal bijdehand. Wilde ik even met jullie delen.

Nieuwe vrienden

Afgelopen dinsdag was de officiele boekpresentatie van het boek van Michael "MAN" van Eekeren. Zijn goede buurvrouw en onze blogvriendin was speciaal voor deze gelegenheid uit Zuid-Frankrijk overgevlogen. Het kon dan ook niet anders dan dat we elkaar tegen het lijf zouden lopen. Ik moet je zeggen, ik keek er stiekem ook naar uit. Als je al vele maanden via het blog de dingen die je meemaakt en die je raken met elkaar deelt ontstaat er toch een band. Een beetje bijzonder is die wel, want eigenlijk ken je maar de helft van iemand. Je kent de stem, de mimiek, het postuur niet. Die dingen maken toch een groot deel van je persoonlijkheid uit. Dus ik was wel heel benieuwd naar Sien.
Tijdens de boekpresentatie hebben we elkaar gesproken, maar omdat het niet echt de gelegenheid is om te praten, spraken we af de volgende dag te lunchen. Die woensdag hebben we uren zitten kletsen over ons leven, onze kinderen, ouders, vrienden, eigenlijk over alles. Het was heel gezellig en ik hoop Sien dan ook eens in Zuid-Frankrijk te kunnen bezoeken, om haar man en kinderen te ontmoeten, om samen te koken en verder te kletsen. Maar tot die tijd, deze foto, genomen terwijl we stonden te wachten op de tram.

Examen: deel II

Ach, wat kan ik erover zeggen? Ik heb het gehaald! Dat lijkt me het meest geschikte, dus. Vanaf nu ben ik officieel een notarisklerk. "Kun je eindelijk mooi schrijven" zei Sofia. Ja, dat ook.
Dus vanavond gaan de bubbles eraan. De fles ligt al koud!
Denk dat ik een heerlijk feestmaal ga koken, gegrilde groente, zalm en risotto, daar heb ik wel zin in. Ik hoop de rest van de fam ook, hahaha.

Herfst

Afgelopen zaterdag zijn we lekker actief in de natuur geweest. Huib had nl. in het sufferdje een oproep voor vrijwilligers gelezen. Iedereen die maar wilde kon op zaterdagochtend om 9 uur zich melden bij de Vrije Geer of ook wel door ons 'het landje' genoemd. De Vrije Geer is een klein natuurgebiedje dat onze wijk scheidt van het oude dorp. Een prachtig weiland/moeras/plas gebied. In de zomer grazen er de paarden van de manege tussen de vaste bewoners: schapen, wilde ganzen, eenden, meerkoeten, patrijzen, af en toe een koppel zwanen, karekieten, bonte spechten, konijnen, vosjes etc.
Je begrijpt het al; wij zijn in het weekend toch vroeg uit de veren, dus...
Zaterdagochtend stonden we enthousiast als nieuwkomers tussen een harde kern van vrijwilligers. Een gezellige club van mensen die geven om de natuur en deze plek in het bijzonder. Onder leiding van de stadsecoloog Rob gingen we aan het werk. Een ploeg ging het gesnoeide riet wegwerken en de andere ploeg mocht wilgen snoeien. Ons viel de eer te beurt om een behoorlijke wilg met de grond gelijk te maken. Binnen 'no time' hadden Sofia, Huib en ik korte metten gemaakt met een woekerende boom. We voelden ons daar enigszins schuldig over maar Rob verzekerde ons dat in de lente de boom weer helemaal zou opschieten. De hele dag door vertelde hij honderduit over de natuur. Hij liet Sofia een paar verlaten nesten zien en de woelmuizen die onder de rietbergjes hun nesten hadden gemaakt. Eentje vluchtte zelfs weg over Sofia's voet! Dat was heel spannend! Tussen het harde werken door werd koffie gedronken en koek gegeten. Toen we naar huis fietsten voelde ik me heel voldaan.