the Chosen

Jaren geleden, toen ik nog in G4B zat, de middelbare school dus, moest ik net als velen voor en na mij, lezen voor de 'boekenlijst'. Van mijn docent engels kregen we een lijst van auteurs die de engelse litteratuur vertegenwoordigden. Op die lijst stond ook Chaim Potok.
Moe van het feit dat iedereen Catcher in the Rye las besloot ik iets anders te doen en las in plaats daarvan the Chosen.
Het is een 'coming of age' boek waarin het vinden van de eigen weg door adolescenten wordt beschreven. De details die dit verhaal interessant maken is de tegenstelling tussen 'modern' en 'diep religieus' en de constante strijd tussen deze twee. Ook is de vader vs zoon relatie van belang. De vader van de hassidische hoofdpersoon, Danny, praat niet meer met hem sinds hij een klein kind was. Na jaren van vriendschap tussen Danny en Reuven wordt hen de omgang verboden vanwege de zionistische activiteiten van de vader van Reuven. Dan ervaart ook hij hoe het voelt om afgesloten te zijn van je dierbaren. De pijn en eenzaamheid die dat met zich meebrengt. Maar die tegelijkertijd compassie leert.
Het citaat van Peter Twigt in zijn comment op mijn post van Darfur komt uit dit boek. Onverschilligheid is erger dan haat.
Ik kan me herinneren diep geraakt te zijn door dit verhaal; ik heb het verslonden en ben meteen naar de biep gegaan om het vervolg: the Promise te lezen.
Ik denk dat het tijd wordt om ze weer eens uit de kast te pakken. Mooie boeken kun je altijd herlezen, nietwaar?

PS: nog maar 4 dagen...

Verweerschrift

In de geest van de wet op het goede werkgever/werknemerschap is de inhoud van dit poststuk verwijderd.
Commentaren op deze mededeling zullen eveneens worden verwijderd.

Darfur

Terwijl ik even zat te browsen voor nieuws stuitte ik op dit item van de BBC. Het is een fotoserie gemaakt door Don McCullin in Darfur.
De foto's spreken voor zich, de teksten vertellen de context.



Weer vraag ik me af waarom de rest van de wereld langs de kant blijft staan en niets doet aan deze moeilijke situatie. Onze goede oude minister voor Ontwikkelingsamenwerking Pronk heeft in zijn tijd als minister en later als speciaal gezant van de VN regelmatig aandacht gevraagd voor de situatie. Zijn enige beloning is dat hij door de zittende regering van Sudan het land uit is gezet. En wat doen wij? Niets, helemaal niets.
Wanhopig wordt ik ervan. Zoveel ellende op een plek en niemand lijkt het ook maar iets te kunnen schelen. Ik wou dat er olie zat in Darfur. Dan kwam de Bush Administration wel in actie om de westerse normen en waarden (lees: belangen) te verdedigen.
Nu moeten de Sudanezen het doen met een druppel op de gloeiende plaat van de NGO's die proberen de pijn te verzachten. Al dat leed verdient het om bij stil te staan en je te realiseren in welk een bevoorrechte maatschappij we leven. Een samenleving waarin gelijke rechten en vrijheid voorop staan. Wel een samenleving waarin we niet moeten vergeten dat er zo nu en dan voor gevochten moet worden om die rechten en vrijheid te behouden.

Vers van de Pers

In de geest van de wet op het goede werkgever/werknemerschap is de inhoud van dit poststuk verwijderd.
Commentaren op deze mededeling zullen eveneens worden verwijderd.

Jarig!

Vandaag is mijn lieve vriendin Marjolein jarig. 34 lentes dartelt zij nu door de wereld.
Ik ken haar al zo'n vijftien jaar, sinds onze studententijd. Ze is een hardwerkende, lieve, vrolijke, energieke, nuchtere en optimistische Zeeuwse. Zo iemand die ook altijd klaar voor je staat. Maar de afgelopen tijd heeft ze het nogal zwaar. Trubbels met de gezondheid van haarzelf en haar jonge gezinnetje. Je mag wel zeggen dat de veerkracht zwaar op de proef wordt gesteld. Ik hoop dat we haar en haar gezinnetje kunnen helpen. In ieder geval wilde ik deze dag niet ongemerkt voorbij laten gaan. Vandaar een digitaal bloemetje voor haar en de wens dat 2007 toch een mooier jaar zal worden dan het nu lijkt te zijn.
Proficiat meid en drie dikke knuffels van Huib, Sofia en mijzelf!