Oud jaar

Op deze laatste dag van het jaar zijn we lekker naar het 'Scheepvaartmuseum' geweest. Lekker dwalen over afdelingen vol met modelschepen, schilderijen van belangrijke veldslagen, admiralen, opdrachtbrieven, sextanten, kaarten en globes. Het is zo leuk om te zien hoe door de tijd het letterlijke wereldbeeld is veranderd; eerst zie je kaarten met alleen Zuid en Midden Amerika, een vervormd Afrika en India. Japan ontbreekt op die kaarten net als Noord Amerika. Gewoonweg omdat we daar nog niet geweest waren. Langzaamaan zie je ook de contouren van Australie verschijnen en uiteindelijk zie je wereldkaarten die niet veel afwijken van hoe de wereld er werkelijk uitziet. En dan heb ik het over kaarten die toch bijna 300 jaar oud zijn.


Bovenstaande afbeelding is een kaart gemaakt door Abraham Ortelius in 1570

Toevallig zat ik gisteren in de nieuwe Bosch Atlas te bladeren. In deze editie zijn veel satelietfoto's opgenomen, een mooi gezicht dat zeker, en het laat ook zien hoe accuraat de huidige kaarten zijn. Maar toch vind ik de oude kaarten charmanter. In die tijd kon niemand even boven de aarde zweven om snel een kiekje te nemen die hij vervolgens uit kon werken tot een landkaart. De nieuwsgierigheid, werkzucht en de intellectuele uitdaging die men toentertijd nastreefde, spreken zeer tot mijn verbeelding.
Maar niet alleen het letterlijke wereldbeeld is veranderd in de afgelopen eeuwen. Keken de Europeanen in de 17e en 18e eeuw nog neer op de wat 'minder' ontwikkelde medemens in de warmere delen van onze aarde en werden ze navenant behandeld, tegenwoordig zijn we ons terdege bewust van ons 'wangedrag' en hebben we daar al lang onze spijt voor betuigd. Ook dit deel van onze maritime geschiedenis komt aanbod. Gelukkig maar.
Helaas is dit leuke museum nog maar 1 week open. Op 8 januari sluit ze haar deuren, want ook een museum moet soms in revisie. Medio 2009 zal ze haar deuren weer openen. Ik ben benieuwd!

10

De komende tijd staat in het teken van het getal 10. Op drie december hebben Huib en ik gevierd dat we 10 jaar getrouwd zijn. Tien jaar geleden stond ons leven op zijn kop. Er kwam een baby aan en we waren daar helemaal nog niet klaar voor. Snel hebben we alles geregeld, getrouwd, een huis, een babykamer en uitzet, inlezen over zuigelingen zorg en ondertussen omscholen tot een vak waar brood me op de plank kon worden gebracht. Want 10 jaar geleden was er geen droog brood te verdienen als historici; Universiteiten zaten dicht, iedereen bleef op zijn positie en wanneer er dan eentje vertrok dan was het zo'n gekonkel en nepotisme vierde hoogtij. Het was schier onmogelijk om een positie te verkrijgen. Bovendien heerste er een cultuur van "de beleving van de mens in de oudheid, de rol van de vrouw in religie" en nog meer van dat hoogdravende gezwam. Niets voor sociaal-economisch geinteresseerden dus.
Tien jaar verder zijn we nu en weer staat alles op zijn kop. Nee, er komt geen kleintje bij, helaas. Maar weer zijn we bezig om een nieuwe carriere op te zetten. Veel onzekerheden, spannende tijden, maar een ding weet ik zeker: Samen redden we het wel. Kom maar op met die volgende 10 jaar!