Tibet

Toen ik vanmiddag op de fiets naar huis ging, vertelde huib me kort over een item van het NOS journaal. Vanoudsher wordt dit journaal door de meeste Nederlanders als de standaard gezien (zeg maar, de NRC van TV). Maar nu maken ze het wel weer heeeeeel erg bont.
Waar over ging het dan zul je zeggen. Waarom slaat Feliz nu weer op hol?
Zoals jullie wel weten kan ik slecht tegen onrechtvaardigheid.
Cyprus hoorde bij Griekenland en een kolonelsregime rechtvaardigt de Turkse annexatie van de helft van het eiland niet. Stel je voor, hadden de Fransen ook een deel van Spanje kunnen annexeren tijdens de ruim 36 jaar dat Franco in het zadel zat. In mijn wereld bestaat er dan ook geen Turks Cyprus.
De enige echte Amerikanen zijn zij die een tiental duizend jaren geleden daar zijn komen wonen en niet die arrogante in zichzelf gekeerde Verenigde Stateners. En ja, ik vind nog steeds dat zij hun land gewoon terug moeten krijgen omdat het hen ordinair is afgepakt.
Pinochet had Engeland nooit meer uitgemogen. En als hij dan toch weg had gemoeten dan hadden ze hem makkelijk hetzelfde lot kunnen laten ondergaan zoals veel van zijn landgenoten dat hebben ondergaan, op zijn bevel. En zo kan ik er nog wel een paar bedenken.

Sommige dingen hoef je niet te bedenken, die gebeuren gewoon, bij het journaal.
Het item was een PR-berichtje van de Chinese overheid, klakkeloos overgenomen door een brain dead redactie in het Hilversumse. Morgen wordt de spoorverbinding geopend die de 2.000 km tussen Beijing en Lhasa, de hoofstad van Tibet, overbrugt. "Voor het eerst wordt Tibet per spoor met de rest van het land verbonden" vertelt ons de nieuwslezer tussen neus en lippen door. DE REST VAN HET LAND?!? Ik weet niet wat groter nieuws is: dat er een spoorlijn loopt van Lhasa naar Beijing of dat het NOS journaal compleet 'vergeten' is dat Tibet door het communistische China is geannexeerd en derhalve nooit een deel kan uitmaken van 'de rest van het land' omdat het nooit van zijn leven bij de rest van dat land heeft gehoord. In dit kleine verbindinszinnetje als intro voor de reportage van de correspondent accepteert het NOS journaal impliciet de souvereiniteit van China over 'haar provincie' Tibet. Dat was geloof ik het echte nieuws.

Tibet heeft een eigen regering, in ballingschap, en dat mogen wij, de rest van de wereld nooit vergeten!
Natuurlijk mogen jullie zelf oordelen over dit nieuwsbericht dus als je hier klikt kun je het beluisteren.

Pais Catala

Afgelopen zondag zijn de inwoners van de Generalitat de Catalunya naar de stembus gegaan. De mening van het volk werd geraadpleegd omdat de Generalitat en Madrid een nieuw statuut waren overeengekomen. De uitslag is inmiddels bekend. Ondanks de lage opkomst (nog geen 50% ging naar de stembus), die erg onnatuurlijk is in een land waar de meeste stemgerechtigden wel andere tijden hebben meegemaakt, is er volmondig 'JA' gezegd (ruim 73%). Als het statuut van kracht wordt zal Catalunya een van de meest autonome regio's in Europa zijn. De Generalitat heeft dan grotere zeggenschap over infrastructuur, immigratie en arbeid. Ze mag 50% van de geinde belastingen zelf houden. En ze krijgt ruimere bevoegdheden met betrekking tot taal en justitie.

Dit alles komt niet uit de lucht vallen. De Spaanse regering onder Zapatero ziet graag een verregaande decentralisatie, een van de redenen om te onderhandelen met de diverse regio's die meer autonomie wensen. Tot groot verdriet van de conservatieven (PP), die vrezen dat Spanje uit elkaar zal vallen nu er wordt gesproken van een "natie" in de inleiding van het statuut. De Catalaanse seperatisten zijn het daar natuurlijk niet mee eens. Zij vinden het nieuwe statuut niet vergaand genoeg - ja, zo blijft er altijd wat te wensen over. Daarom hadden ze -in februari al- een grote demonstratie georganiseerd. De tocht ging, symbolisch genoeg, van de placa de Espanya naar de placa Catalunya en de opkomst was behoorlijk; volgens de politie zo'n 125.000, volgens de organisatie zo'n 900.000 meer. Hahaha.



Maar die vlag, die je hierboven ziet, is dus een van de oudste vlaggen in Europa. Volgens de legende heeft Guifre el Pelos (oftewel Wilfred de harige, Graaf van Barcelona, Urgell, Cerdaña, Besalú en Girona) als dank voor zijn beslissende steun en dapperheid in de strijd tegen de Saraccenen van de frankische koning Karel de Kale een gouden schild gekregen waarop de koning met zijn hand, die doordrenkt was van het bloed van de stervende Guifre, de rode strepen heeft getrokken. Dit alles zou eind negende eeuw gebeurd zijn.
Zoals Huib al eerder zei vandaag, zijn ook hier de historici weer spelbrekers. Karel de Kale was overleden rond 876 en Wilfred de Harige stierf in 898. Dus het was feitelijk onmogelijk, en nee, het is geen grap; beide heren heetten echt zo. Dat er geen enkele ondersteunend bewijs voor dit stoere verhaal over het ontstaan van de vlag is heeft de legende alleen maar levendiger gehouden. Zij is eigenlijk de vertelling van de trotse Catalaanse volksaard, maar daarover later misschien meer.
De vroegste schriftelijke bronnen over 'la bandera' stammen uit de dertiende eeuw. En toen zag zij er al net zo uit als nu.
Soms is een legende leuker dan de historische werkelijkheid...

Reddende engel

Ik las zojuist iets in de categorie 'schattig nieuws' en ik raakte helemaal ontroerd.

Deze hond genaamd Belle heeft het leven van haar baasje gered door 911 te bellen.
Toen haar baasje -een diabeticus- bewusteloos raakte heeft ze met haar tand op de voorgeprogrammerde toets van de mobiele telefoon gebeten. Hier was ze op getraind. Toen de mensen van de alarmcentrale alleen maar een hond hoorde blaffen, wisten ze hoe laat het was en hebben ze een ambulance gestuurd. Deze kwam dus net op tijd om het slachtoffer in kwestie te kunnen helpen. Hiervoor heeft zij als eerste dier de Vita Wireless Samaritan Award ontvangen.
Haar baasje is dolblij: "Ze heeft mij niet alleen gered, ze is ook mijn beste vriendje."
Ach...

Vaderdag valt in het Waterloo

Elk jaar rond 18 juni wordt door een grote groep liefhebbers de slag bij Waterloo nog eens dunnetjes over gedaan. Nogal flauw zul je zeggen; Napoleon zal immers nooit winnen.



Toch leek het ons leuk om dat eens mee te maken, maar helaas konden we niet op vrijdag en zaterdag (werk en familiefeestjes) dus waren we van plan om zondagochtend heeeel vroeg weg te gaan om de sfeer van de laatste dag te proeven.
Gelukkig keken we zaterdagavond even op de site om het program van de volgende dag te bekijken. Toen bleek dat de laatste dag heel vroeg zou zijn afgelopen en omdat Brussel toch nog wel een uurtje of drie rijden is van hier had het niet zoveel zin meer om zondagochtend die kant op te trekken. Waterloo viel in het water... Tenminste, dit jaar wel, maar volgend jaar gaan we zeker, en zeker niet alleen. Inmiddels hebben we een flink aantal mensen enthousiast gemaakt.

Maar ja, wat doe je dan op vaderdag? Gelukkig was daar nog die prachtige tentoonstelling van Rembrandt & Caravaggio in het Van Gogh museum. Omdat het de laatste dag was besloten we naar het museum te gaan.
Onze ogen waren nog maar net gewend aan de donkere zalen waar de prachtige schilderijen hingen of S. jammerde dat ze zich niet lekker voelde. Vijf minuten later had ze het petje van haar papa volgespuugd. Zielig, he. Dus zijn we maar weer naar huis gegaan. Wel hebben we nog even in het Vondelpark gelegen om bij te komen.


Dit plaatje is voor huib omdat hij het echte werk jammer genoeg niet heeft kunnen zien. We maken dat wel goed deze zomer want dan rijden we langs dat franse kerkje waar ze onlangs een echte hebben ontdekt

WK

Afgelopen vrijdag zaten we lekker bij Wendy, John en Beer voetbal te kijken: Nederland v Ivoorkust. En dat was best spannend! We weten inmiddels allemaal wel hoe de wedstrijd is verlopen dus een samenvatting of analyse wordt hier niet meer gegeven. Wel deze leuke foto die S. van ons heeft gemaakt.
Wanneer is eigenlijk de volgende wedstrijd?

Zonnestelsel

Afgelopen maandag was het zover: de Spreekbeurt. Op weg naar school hebben we de hele tijd grapjes gemaakt over het zonnestelsel dat zich in de fietsmand bevond - voorzichtig fietsen, mam, anders valt straks de zon uit de mand, of een planeet. Ik weet niet wie er zenuwachtiger was, wij of S.
Wat duurt zo'n dag op school lang. 's Avonds kon ik niet wachten om te horen hoe het was gegaan, of ze niets was vergeten, wat de kinderen er van vonden, wat de juf had gezegd etc. Ik geloof wel dat de juf tevreden was. Ze heeft S. beloond met een 8 1/2! Goed he! Ja, ook hier is sprake van ouderlijke trots (waaah, schaamteloze plagiaat). En of ik trots ben: ze heeft gewoon voor het eerst van haar leven een spreekbeurt gehouden, als eerste kind uit de klas want ze vonden het allemaal te eng om als eerste te moeten gaan. Maar die kleine van mij niet ' dan heb ik 't maar gedaan, hoef ik me er niet meer druk om te maken'. En gelijk heeft ze, die coole kikker.
Binnenkort zal ik een foto plaatsen. Wordt vervolgd dus.

laatst bijgewerkt op 14 juni: post nu met foto!

Eindelijk voorbij...

Tenminste, dat hoop ik. Gisteren was het examen voor het vierde en laatste jaar. Nu nog even zes weken wachten op het resultaat. Gelukkig hoef ik niet meer met mijn hoofd in de boeken te zitten. Want dat viel niet mee de laatste week; het was zulk mooi weer. Maar dat wisten jullie al want de recepten voor 'kreeft met...' stroomden binnen. Hahahaha.
Duim maar voor me dat ik het gehaald heb.

En deze is voor Sien

Zag deze fokke en sukke en moest aan jou denken. De komende weken moeten wij het hebben van een blote eend en een blote kip!

Kreeft

Vanmiddag heb ik een uurtje voor ons huis in de zon gezeten. En nu zie ik er dus ongeveer zo uit...

Filmpje van onze tuin

Nu de lente goed op gang is gekomen zijn de planten in onze tuin blij. Sommige zijn heeeeeel blij, zoals de salie bijvoorbeeld...
kijk maar naar het filmpje want dan zie je vanalles voorbijkomen. Huib is niet zo blij met de beeldkwaliteit want hij heeft door de haast niet de juiste instellingen gezet. Ondanks dat veel kijkplezier!

Spreekbeurt

Maandag heeft S. een spreekbeurt. Over het zonnestelsel. We zijn al een week bezig met de voorbereidingen; boeken bij de bieb gehaald, piepschuim bollen geverfd in de kleuren van de planeten, tekst geschreven etc.
Nu is alles zo goed als klaar. Er moet alleen flink geoefend worden. En dat gebeurt dan ook overal. Bij het aankleden, het ontbijt, op de fiets op weg naar school en 's avond voor buiten op het muurtje. De willekeurige voorbijganger wordt getrakteerd op 'zwaartekrachtslinger' en 'methaangasregens'. Ik hoop niet dat men denkt dat het weerbericht werd voorgelezen...

What a species!

Wauw, er is weer een nieuwe iPod! en wat voor een! Een nieuwe u2 iPod, een 'must have' voor de fan, in ieder geval voor deze fan. Eindelijk een cool ding om al je favoriete liedjes mee te nemen. En videoclips. En interviews. En, en...
Mmmh, geloof dat ik wel weet wat ik voor mijn verjaardag wil hebben!

... of hoe het komt dat ik zo dol ben op Bollywood

Het is alweer een jaar of anderhalf geleden dat ik laat op de avond bij de BBC een onwijs grappige film zag: Bend it like Beckham. De film gaat over twee meisjes die helemaal weg zijn van voetbal, zeer getalenteerd zijn en diverse obstakels moeten overwinnen om hun doel (haha) te bereiken. Een van die meisjes is 'British Asian', haar ouders zijn Punjabi. Toen ik de film zag was ik meteen weg van de soundtrack.
De moderne mens gaat meteen googlen en komt er dan achter dat de muziek Bhangra wordt genoemd. Een tripje naar de 'betere' muziekwinkel en je komt thuis met Malkit Singh, the king of Bhangra. En of hij dat is! Geweldig gewoon.
Afgelopen zomer waren S. en ik twee weekjes bij mijn moeder, mijn zus en haar vriend op vacantie. Ik vertelde enthousiast over die muziek. Dilip vond het ook mooi, maar hij zei: " Moet je dit eens horen" en hij liet me een paar oude zwart/wit Bollywood films zien zoals Mother India, een hele oude film met Amitabh Bachchan en Kabhi Khushi Kabhie Gham. Deze laatste film vonden S. en ik helemaal het einde. Dus toen we weer thuis waren zijn we meteen opzoek gegaan naar die film. Gelukkig zijn sommige films te bestellen via amazon.co.uk maar dat is wel een dure hobby.
Sinterklaas, Kerstmis en een verjaardag verder ben ik inmiddels in het bezit van een hele stapel films.

Mijn favorite acteurs zijn Shah Rukh Khan en Kajol, door een soort chemie spetteren ze van het scherm. Hun grootste hit is Dilwane Dulhania le Jayenge. Deze film draait in India, sinds hij in premiere is gegaan, onafgebroken in de bioscopen, al meer dan 500 weken... Als je hem gezien hebt, snap je hoe dat zo komt.
Bollywood is zo anders dan Hollywood. Je kunt merken dat je in een andere verhaaltraditie stapt. Ook is men voor onze begrippen nogal preuts: er wordt niet gezoend en de liefde wordt altijd verklaard in een 'klef' liedje. Dat die liedjes als een soort van videoclip in de film zitten op een totaal andere locatie etc. moet je maar voor lief nemen, draagt bij aan het af en toe surrealistische dat de films hebben. Gelukkig worden er niet alleen kleffe films gemaakt. Swades, Lagaan, Mangel Pandey en Black zijn daar goede voorbeelden van.
Persoonlijk ben ik weg van de muziek die in deze films zit. Niet alle films zijn goed - maar ja, ook niet alles dat uit hollywood komt is goed- en ook zeker niet alle liedjes maar de muziek uit bovengenoemde films is prachtig. Er is veel aandacht aan besteed en meestal blijft zo'n liedje lekker hangen en voor je het weet loop je het de hele dag te neurieen. Dat er veel zorg aan de muziek wordt besteed, merk je vooral aan Veer-Zaara. Deze film is uitzonderlijk; de muziek in deze film is geschreven door een van de beroemdste componisten allertijden: Madan Mohan. De soundtrack van de film is onder leiding van zijn zoon opnieuw gearrangeerd en de nummers worden schitterend vertolkt door Lata Mangeshkar, Udit Narayan, Sonu Nigam, Gurdas Maan e.a.
Het is vanzelfsprekend dat de liedjes niet door de acteurs zelf gezongen worden, het is immers een andere discipline waar niet op neergekeken wordt. Toch zul je hier soms aan moeten wennen en het zal zeker regelmatig leiden tot slappe lach maar als je daar doorheen bent gaat er een wereld voor je open. De prachtige wereld van Bollywood.