Beagle

De universiteit van Cambridge heeft via het Darwin Correspondence project- een project dat al meer dan 30 jaar loopt, ervoor gezorgd dat meer dan 5.000 brieven geschreven aan en door Darwin vanaf morgen online te lezen zijn.

Dr. Alison Pearn, co-manager van het project, zegt dat wat de brieven zo bijzonder maakt is dat het persoonlijke met het wetenschappelijke verenigd is;
"I think the human side is what is arresting about the letters," she said. "There is such an interesting and exciting mixture of very cutting-edge science and very personal revelations about his life and family."

In de correspondentie bevindt zich ook de briefwisseling tussen Alfred Russel Wallace, een vakgenoot die tot dezelfde beroemde conclusie kwam, en Darwin. Beiden deden dat onafhankelijk van elkaar terwijl ze andere gebieden bestudeerden. In de brief aan Wallace schrijft Darwin dat hij het heel uitzonderlijk vindt, iets dat zelden voorkomt in de wetenschap, dat zij beiden onafhankelijk van elkaar tot dezelfde standpunten zijn gekomen want: "it is lamentable how each man draws his own different conclusions from the very same fact."

Ik ben reuze benieuwd naar deze site, ga er beslist een keertje langs. De Beagle is aan een nieuwe reis begonnen, niet langs de kusten van het Zuidelijke Amerika en Patagonie maar over de golven van het wereld wijde web!

Bron: BBC news

Eerste les

Tijdens de inauguratie van the Edge als eredoctor van Berklee, zie post hieronder, richtte de nieuwe buitengewoon hoogleraar zich tot de studenten met de volgende woorden:

"The thing I want to say is collaborate. Collaborating with talented people is not easy, but it's the way to really shine – you shine brighter if you are working with really great people. The important thing in the end is not that you are proved right every time, the important thing is that the music is the best that it can be. I want to wish you all that you would find your own voice. But if you are so disposed that you would find collaborators to work with, that you would shine as you could never shine on your own."

Een wijze les die zich niet beperkt tot het maken van muziek, eigenlijk meer een levensles.

Via technorati vond ik een link van een andere weblogger die foto's heeft van de uitreiking. Als je hier klikt dan kun je zelf kijken.

Doctor Edge

Als het goed is heb ik een scoop en heeft The Edge vandaag inmiddels een eredoctoraat gekregen van het meest voorname conservatorium (voor Jazz mensen dan, zie Huib's Blog) in de VS.

Volgens de aankondiging van de inauguratie is vooral het gitaarspel van David Evans bepalend voor het onmiskenbare geluid van U2. Ik echo, echo, echo...:

"Guitarist with Irish rock band U2, the Edge is one of the most influential guitar players of his generation. His crystalline minimalist guitar playing, often making use of repeat echo, is the hallmark of U2's music, and one of the most original and distinctive guitar styles in rock 'n' roll history. One of the best live acts in the world, U2 has toured the globe countless times. They have released 14 studio albums and won numerous awards, including 22 Grammy Awards. One of the principal songwriters of U2, the Edge has also written extensively for other projects, often in collaboration with U2's Bono, including music for movies such as Gangs of New York and GoldenEye; for the animated Batman TV series; and for the Royal Shakespeare Company's stage adaptation of A Clockwork Orange. In 2005, the Edge cofounded Music Rising, a charity initiative that provides musical instruments for the musicians, schools, and churches of the Gulf Region." (Berklee College of Music)



Vanaf vandaag is hij niet alleen een popster met vele nummer een hits mede van zijn hand, maar ook een hoogleraar in de muziek. Van zo'n leraar wil ik ook wel gitaar leren spelen!

PS: de foto's zijn gemaakt door Huib tijdens het concert in de Amsterdam Arena twee jaar geleden.

Verjaardag

79 jaar geleden schonk mijn oma het leven aan haar derde kind, een jongetje. Het kindje groeide op met zijn zusjes op de boerderij van mijn grootouders in de buurt van Barcelona. Het was een vrolijke jeugd totdat mijn opa met paard en wagen verongelukte. Niet lang daarna brak de burgeroorlog uit. De strijd was hevig en ook het dorp van mijn vader werd gebombardeerd. Mijn oma raakte alles kwijt. De kinderen werden bij familie ondergebracht omdat ze moest gaan werken. Ze maakte schoon, hielp bij de oogst van druiven en andere gewassen. Er werd hard gewerkt in deze moeilijke tijd van honger en armoede. Mijn vader was bij een oom en tante op hun boerderij ondergebracht. Daar moest hij allerlei karweitjes opknappen en als hij het niet goed deed werd hij geslagen. Mijn papa was toen een jaar of 9. Na de oorlog woonden mijn oma, tantes en vader weer bij elkaar in een klein huisje aan de hoofdstraat. Ze hadden het niet breed en allemaal moesten ze hun steentje bijdragen aan het huishouden. Mijn vader werkte als knechtje op verschillende boerderijen in de omgeving. Daar heeft hij veel geleerd over de verzorging van dieren en planten.
Hij groeide op tot een sterke man. Eigenzinnig, nieuwsgierig, attent en bedachtzaam. Hij had een rotsvast vertrouwen in God, die de wereld zo mooi had gemaakt. En dus besloot hij om de wereld wat beter te leren kennen en trok naar andere streken. Niet in de laatste plaats omdat daar ook beter betaald werd, want armoede was er nog steeds.
Deze positieve houding en het vertrouwen in de goedheid van de mens kenmerkten mijn vader. Zijn belangstelling voor nieuwe culturen en andere mensen maakte dat hij een wereldburger 'avant la lettre' genoemd kan worden. Hij had een bonte verzameling van vrienden die van her en der kwamen. Hij benadrukte altijd respect te hebben voor anderen zonder je eigen waarde te verliezen. 'Elke cultuur heeft zijn eigen schoonheid', zei hij vaak. 'Maar wees trouw aan jezelf en waar je vandaan komt. Pas als je je eigen wortels goed kent ben je instaat om andere te begrijpen.' Ook zei hij vaak: 'Leer maar Spaans geen Catalaans want Spaans spreken ze over de hele wereld, Catalaans alleen in Catalunya.' Hij wilde voor mijn zus en mij dat we het beter zouden krijgen dan hij. Hij wilde dat we de wereld zouden zien en zouden kunnen leven en werken waar we maar wilden.

Vandaag is een vrolijke dag. Want vandaag vieren we de verjaardag van mijn papa. Dit jaar zou hij 79 zijn geworden, wat een prachtige leeftijd, nietwaar mama?

Zusje

Ja, ze is hier. Eindelijk. We verheugden ons er al maanden op en deze week is het dan zover; mijn zusje logeert bij ons. Ze is voor het eerst sinds ze 3 jaar geleden naar Spanje is verhuisd weer in Nederland. Wel even wennen voor haar, maar goed. Het is gezellig en we kletsen heel wat af. Ze heeft het behoorlijk druk want iedereen wil haar zien, spreken en verwennen. Gelukkig maar. Ik geniet nog maar een paar dagen van haar en dan gaat ze weer terug naar Dilip en mama. Dan is het weer wachten tot de zomer voor we elkaar weer zien.